Omuz Dezertikülasyon Protezleri

 

Kolun omuz ekleminden kaybı sonrası kullanılan protezlerdir. Bu tür amputasyonlar, genellikle tüm üst kol, dirsek ve bilek gibi üst ekstremite kısmının kaybını içerir. Omuz dezartikülasyonu, oldukça zorlu bir amputasyon tipi olup, protez kullanımını daha karmaşık hale getirebilir. Omuz ekleminin kaybı, kolların hareket aralığını büyük ölçüde sınırlar, bu yüzden omuz dezartikülasyon protezleri daha yüksek teknoloji ve özel tasarımlar gerektirir.

Omuz Dezartikülasyonu Protezinin Bileşenleri:

Soket: Omuz dezartikülasyonu protezinde, soket, amputasyonun yapıldığı vücut kısmına tam oturacak şekilde kişiye özel olarak tasarlanır. Soket, protezin doğru şekilde vücuda bağlanmasını sağlar ve genellikle özel destek sistemleriyle güvenli bir şekilde yerinde tutulur.
Omuz Eklemi Bağlantı Mekanizması: Omuz eklemi kaybolduğunda, bu eklemi yerine koyacak bir bağlantı sistemi kullanılır. Bu sistem, genellikle mikroişlemcili ya da mekanik olan hareketleri destekler. Bazı sistemler, kullanıcının kas kasılmalarına duyarlı olup, hareketi doğrudan kontrol etmeye olanak tanır.
Protez Kolu ve El Bileşenleri: Protez kolu, kullanıcının kalan kas hareketlerini algılayarak çalışabilir. Elektronik protezler, kullanıcıların kaslarının elektriksel sinyallerini kullanarak kolun hareket etmesini sağlar. Bu protezler, sadece kavrama değil, aynı zamanda daha doğal bir hareket aralığı da sunar.
Kontrol Sistemleri: Omuz dezartikülasyonu protezleri, genellikle elektromiyografik (EMG) sistemler, sinir stimülasyon sistemleri veya mikroişlemcili sistemler kullanılarak kontrol edilir. Bu sistemler, kullanıcının vücut kaslarındaki elektriksel sinyalleri algılar ve bu sinyallerle protez hareket eder.

Omuz Dezartikülasyonu Protezlerinin Avantajları:

Fonksiyonel Kazanımlar: Bu protezler, kaybedilen omuz hareketlerini ve kolların fonksiyonlarını geri kazandırabilir. Özellikle tutma, kavrama ve ince motor becerileri gerektiren aktivitelerde yardımcı olabilir.
Daha Doğal Hareketler: Mikroişlemcili protezler, daha doğal ve kontrollü hareketlere olanak tanır. Elektriksel sinyallerle çalışarak, kullanıcıya doğal bir his ve daha fazla kontrol sunar.
Bağımsızlık: Omuz dezartikülasyonu sonrası kullanılan protezler, kullanıcının daha bağımsız bir yaşam sürmesini sağlar. Protezle yürüyüş, nesne taşıma, yemek yeme gibi temel aktiviteleri yerine getirmek mümkün hale gelir.

Rehabilitasyon ve Adaptasyon:

Omuz dezartikülasyonu protezlerine uyum süreci, kapsamlı bir rehabilitasyon süreci gerektirir. Kullanıcılar, protezi doğru şekilde kullanmayı öğrenmeli ve kas kasılmalarını kontrol edebilmeli. Bu süreç, bir uzman rehberliğinde yapılmalıdır. Bu adaptasyon sürecinde, protezle denge sağlama, hareket etme ve günlük aktivitelerde rahatlıkla kullanabilme için yoğun bir eğitim programı uygulanır.

Sonuç:

Omuz dezartikülasyonu protezleri, kaybedilen işlevlerin geri kazanılmasına yardımcı olan ileri teknoloji cihazlardır. Kullanıcıların bağımsızlığını artıran bu protezler, hem estetik hem de işlevsel açıdan yüksek standartlarda tasarlanır. Bununla birlikte, bu tür protezlerin tasarımı, kullanımı ve bakımının zorlukları da göz önünde bulundurulmalıdır.